Een miskraam is een zwangerschap die spontaan eindigt voor een zwangerschapsduur van 16 weken. Dit wordt een vroege miskraam genoemd. Bij een miskraam is er geen hartslag bij het vruchtje. Het vruchtje is gestopt met groeien, vaak al enige tijd eerder. Dit kan komen door een afwijking bij de eicel vlak voor de bevruchting, maar kan ook een andere oorzaak hebben. Wanneer je een miskraam krijgt stoot je baarmoeder al het zwangerschapsweefsel, samen met het vruchtje en de vruchtzak af. Daarbij heb je vaak bloedverlies en buikkrampen. Maar hoe een miskraam verloopt hangt af van de duur van de zwangerschap en is elke keer anders.

 

Hoe vaak komt een miskraam voor?

Het merendeel van de miskramen vindt plaats in het eerste trimester voor een zwangerschapsduur van 12 weken. Ongeveer 15-20% van alle vastgestelde zwangerschappen eindigt in een miskraam (Wang, 2003; Wilcox, 1988). Een miskraam is daarmee de meest voorkomende zwangerschapscomplicatie. Geschat wordt dat er jaarlijks ongeveer 20.000 vrouwen in Nederland een miskraam doormaken. Als je een miskraam meemaakt, ben je dus zeker niet een uitzondering! Hoewel je misschien niet vaak hoort dat iemand een miskraam gehad heeft, komt het vaker voor dan je misschien denkt.

Er is niet of nauwelijks een  verhoogde kans op weer een miskraam wanneer je eerder een miskraam gehad hebt.

 

Hoe wordt een miskraam veroorzaakt?

Miskramen komen veel voor, maar veel kennis ontbreekt over factoren die het risico daarop vergroten.  Er kan onderscheid worden gemaakt in een vroege en late miskraam. De vroege miskraam (tot 16 weken) wordt vooral veroorzaakt door aanlegstoornissen van het embryo. Er is dan vaak een lege vruchtzak. De aanlegstoornissen zijn in ongeveer de helft van de gevallen het gevolg van chromosomale afwijkingen (Smits et al. 2020). De late miskraam is soms het gevolg van een ‘cervixinsufficiëntie’.

Zwangeren met een hoge leeftijd (ouder dan 35 jaar), een hoog BMI (te zwaar), eerdere miskramen, die roken of veel alcohol drinken hebben een verhoogde kans op een miskraam

 

Is het mogelijk om een miskraam te voorkomen?

Er zijn weinig goede behandelingen om een miskraam te voorkomen, aangezien bij de meeste vrouwen geen oorzaak wordt gevonden. Als uit bloedonderzoek blijkt dat er bepaalde antistoffen (antifosfolipiden) aanwezig zijn of als het schildkliergehalte laag is, dan heeft behandeling wel zin.

 

Hoe weet ik of ik een miskraam heb?

Uitdrijving van het zwangerschapsweefsel gaat meestal samen met verlies van wat stolsels, matige hoeveelheid bloed en weeënachtige pijn. Na de miskraam neemt het bloedverlies sterk af of stopt, en verdwijnt de buikpijn. Het lichte bloedverlies kan enkele weken aanhouden. Als je weet dat je een miskraam hebt en je wil het vruchtje graag opvangen, kan je wanneer je naar de toilet gaat door een zeef plassen. Op deze manier kan je het vruchtje opvangen en kan je voorkomen dat het in het toilet valt.

 

Ik denk dat ik een miskraam heb, wat moet ik doen?

Wanneer je denkt dat je een miskraam hebt kun je drie dingen doen:

  • Afwachten: Meestal vindt binnen twee weken een complete miskraam plaats. Bij afwachtend beleid lijkt het risico op hevig bloedverlies iets hoger dan bij behandeling;
  • Behandeling: Je krijgt dan medicijnen in het ziekenhuis. Hierbij wordt het medicijn Misoprostol gebruikt. De miskraam komt dan vaak na 1 of na dagen op gang.
  • Ingreep in het ziekenhuis, een curretage. Hierbij wordt zwangerschapsweefsel middels een chirurgische behandeling verwijderd.

Om een keuze makkelijker te maken kun je gebruik maken van de keuzetabel.

Kiezen bij een miskraam_2021.pdf (thuisarts.nl)

Wil je meer informatie over de verschillende behandelopties? Via onderstaande link kun je filmpjes zien over de verschillende behandelmogelijkheden

https://www.degynaecoloog.nl/informatiefilms/zwangerschap/

 

Kan ik na een miskraam weer zwanger worden?

Wanneer je meerdere keren een miskraam voor 12 weken hebt gehad, is de kans groot dat de volgende zwangerschap wel goed zal verlopen.

Wanneer je meer dan 2 vroege miskramen hebt gehad zou je voor verder onderzoek naar de gynaecoloog kunnen gaan. Maar voor het merendeel van de miskramen wordt geen verklaring gevonden.

Bronnen:

thuisarts.nl

Antoniusziekenhuis.nl