Ervaringsverhaal: Jill vond zwanger zijn niet leuk en zag een zwangerschap als een noodzakelijk kwaad

“Ja. Echt heel lang geduurd. Ik denk van … ik was vooral bang van vind ik dit wel leuk?

Hè je hoort, omdat … omdat je natuurlijk om je heel ook wel hoort, oh ik ben zo blij met de zwangerschap. Oh en … nou vooral de woordjes hè een klein wondertje, en eh … nou daar moet ik altijd wel spontaan een beetje van overgeven, maar oké. [lacht] Nee, ik had echt een beetje de angst van, omdat ik niet de indruk had, dat ik hetzelfde gevoel had, als, als de mee-, … als de meeste verhalen wat je hoorde, dacht ik, ja mijn gevoel is niet goed. Wat … ik voel nog niks, ik, ik, ik wist dus niet of ik het leuk zou vinden. En dat, ja daar kreeg ik toch wel een beetje zorgen over, dat ik denk oh shit straks is hij eruit en eh vind ik het helemaal niet leuk. En dat vond ik heel eng. Dus dat heb ik echt tot het einde van die zwangerschap gehad…… Dus dat heeft mij echt wel de hele zwangerschap … vond, vond ik heel zwaar, negen maanden om, om heel erg onzeker over mijn eigen te zijn, over mijn eigen gevoel van. Ga ik dit leuk vinden? Ik had wel zoiets van ik, ik, ik kan dit wel, dat had ik wel. Daar was ik eigenlijk niet onzeker over. Ik bedoel, ja zoveel vrouwen, ik bedoel, iedereen is het wel gelukt. Ik bedoel, het enige wat een kind nodig heeft, is toch daarin liefde, toch? Alleen ik was heel bang, dat ik die liefde niet kon geven. Maar daar ben ik gelukkig wel blij omdat, toen hij geboren was, dat dat er wel gewoon was. Dat …”