Ervaringsverhaal: Janneke had de zwangerschapsdiabetes onderschat, ze vond het een vonnis en ervaarde onbegrip in haar omgeving

Gigantisch. Ja. Ik heb als mens, voor ik diabetes leerde kennen, heb ik dat echt onderschat wat diabetes is.

Als kind dacht ik altijd: ach wat zielig, jij mag maar één ijsje van de kaart. Nou, dat was eigenlijk alles wat ik bij diabetes bedacht. Diabetes is echt wel een flink vonnis. Ehm, elke hap eten denk je over na. Je denkt dus na: wat zit erin, hoeveel zit erin aan suikers, koolhydraten, wat moet ik hiervoor spuiten. Weggaan zonder eten, zonder je insuline, zonder je priktasje is geen optie, je moet het altijd bij je hebben. Dus het impulsieve ‘ik sprint even op de fiets’ is er niet bij, je hebt altijd gewoon zo’n tasje bij je. Ik ben stapel op brood, als ik nou ehm, moet kiezen tussen twee keer warm op een dag of twee…, drie keer brood, dan zou ik dat nog gewoon veel liever doen, ik vind brood heerlijk. En mijn geliefde boterham was ineens mijn vijand, want echt, dat ging gewoon niet goed. Als ik dus een …, een taartje aangeboden krijg of ik krijg een wit broodje met roomboter en hagelslag, nou, dan kies ik voor dat broodje. En zo kun je gewoon niks meer eten. We hebben er zelfs in de zwangerschap ruzie met m’n schoonouders over gekregen, over de diabetes, omdat, nou, in mijn zwangerschap nu viel kerst en oud & nieuw en ehm, mijn eigen verjaardag viel erin, kerst en oud & nieuw viel erin, m’n schoonmoeders verjaardag … En bij mijn schoonmoeders verjaardag vroegen we gewoon even van: heb je toevallig een suikervrij gebakje meegenomen? “Nee. Nee, was dat dan nodig?” En dat werd een beetje zo van: joh, niet een heel hartelijk gevoel, dat je gewoon er niet even over na hebt gedacht. Hè, jij bent vegetariër, houden we ook rekening mee, dit zou ook wel fijn zijn. Nou, zij vond het maar een nieuwerwets dieet. [lachje] Ik zeg: het is geen nieuwerwets dieet, het is echt ons …, onze gezondheid en zelfs ons stukje leven en dood of zo. Forse ruzie geweest en ehm …, dus dat is het ook, je omgeving, je gaat niet even snel, makkelijk naar een verjaardag. Ik vind namelijk, waar ik het van mijn schoonmoeder, gehoopt had op een suikervrij gebakje verwacht ik echt niet van een kring verder, dus vrienden, kennissen, dat zij rekening met mij houden. Dus je moet altijd zelf ook je trommeltje onder de arm eigenlijk met je eten. Op tijd eten, op de klok eten, altijd op de klok letten voor je prikken, ehm, het is beurse vingers, het is zulke pijnlijke vingers hebben van alle prikken die je de hele dag zet. Je prikt in principe maar op deze vier vingers, dit …, hier zit de meeste tastzin wat je gebruikt, die is gewoon niet verstandig en je duim is niet verstandig, dus deze vier raden ze aan. Nou, je bent echt op een gegeven moment dat je denkt: waar moet ik nog prikken? In de maanden erna vervelden mijn handen ook helemaal omdat er gewoon natuurlijk zoveel geprikt was. Ehm, het is een belasting voor je gezin want je kinderen zijn nog zo jong dat ze het niet helemaal snappen. Waar ik mijn dochter dus echt ineens hoorde zeggen: zit hier suiker in? Dat je denkt: ach meisje, daar moet jij helemaal niet nog mee bezig zijn. Ehm, het is hormonaal, waar je misschien zin hebt juist in chocola en taart en koek en snoep en chips, als je, hè, zwanger bent of ook gewoon zoals ik een emotie-eter bent, mag je ineens gewoon helemaal bijna niks. En eh, het is gewoon heel beperkt wat er ook ehm … Glutenvrij dieet, daar liggen de schappen mee vol, maar echt suikervrij … Want mensen denken ook: nou, dan neem je toch een appel. Weet je wat een appel doet? Een appel is gigantisch. Ehm, ik ontbeet veel ehm, ehm, met groenten smoothies ’s ochtends, had ik zo’n zin in. Kon gewoon niet, want ook in groenten en fruit en alles zit suiker. En eh, een stuk komkommer met een blaadje sla, nou, daar kan je het redelijk goed mee houden maar zelfs in een blaadje sla zit al wel weer iets van suiker. Maar dat was dan nog redelijk safe, dus ik verzandde op een gegeven moment wel een beetje in, nou, een blaadje sla en een stukje gerookte kip en dat was mijn maaltijd.