Ervaringsverhaal: Het kindje van Marije houdt haar een spiegel voor wat haar identiteit versterkt

Gewoon er nog een rol bijgekregen en ik had al heel veel rollen, als dochter, als echtgenote, als schoondochter, als vriendin, als collega, als zus, nou noem maar op, en nou ineens een heel grote rol erbij, dat je gewoon 100% verantwoordelijk bent voor een heel klein kindje, die gevormd wordt… aan de hand van jouw kwaliteiten en mogelijkheden en onmogelijkheden, tot ook een volwassene zeg maar.

En, en dat besef, nou dat vind ik soms… dat, dat, dat kan heel groots voelen maar dat, dat vind ik ook een enorme uitdaging doordat het nu ook heel erg bepaald wordt bij… ze spiegelt me enorm wat ik doe. En, ik hoorde het nog weer zo mooi van, nou als je gaat opvoeden dan… is dat ook een, een kans om, om jezelf binnenstebuiten te keren om het zo maar te zeggen. Nou, en ze houdt me soms een flinke spiegel voor, en dat is, dat is pittig soms, maar wel heel mooi. En dat, dat vind ik een heel mooi proces, ik denk nu, nu al in haar korte leventje, maar… ja, en dat, dat weer verwonderen over kleine dingen en de wereld weer zien door de ogen van een kind. Nou, en ik denk dat dat ook een stukje teruggaan naar de basis is. Dus als je het dan over identiteit hebt, wat is dan, wat is eigenlijk het begrip daarvan, het omschrijft voor mij… wel weer terugkomen bij wat echt belangrijk is in het leven en wie ben ik en, en wat wil ik en waar wil ik naar toe en wat vind ik van belang voor de samenleving en wat wil ik, wil ik haar meegeven. En daar heel weer, heel erg weer bewust bij stilstaan, ik denk dat dat wel mijn… dat zij mijn identiteit wel weer versterkt.