Ervaringsverhaal: Carian bakert haar kindjes in, maar vond dat in het begin nog wel eng

In het begin zijn ze zo klein; ze zijn echt heel klein. Ze kunnen echt weinig prikkels verdragen. En na een paar weken moesten wij, wij zelfs ook nog, weer prikkels verminderen. Want we hadden… we merkten, voornamelijk in de avonden, dat ze heel onrustig waren. En toen zijn we ook begonnen met het inbakeren in doeken om die rust terug te brengen.

…..

Ik kan me herinneren dat met dat inbakeren, dat we daar zelf heel bewust naar hebben gevraagd, aan de, aan de kraamzorg van nou ja, wil je eens laten zien hoe dat gaat? Je hebt kant en klare producten voor het inbakeren, maar uiteindelijk is de goedkoopste oplossing, is gewoon met goeie katoenen doeken je kindje inbakeren. We hebben dat toen wel zelf redelijk bewust nagevraagd. Ook met het idee van ze komen… ze zijn te vroeg geboren. Het is opeens een grote wijde … wijde wereld waar ze in terechtkomen, terwijl ze juist eigenlijk nog die geborgenheid nodig hebben. Dus ook in het ziekenhuis creëren ze geborgenheid met handdoeken die ze op een rolletje hadden gelegd en tegen de kindjes aanleggen. Dus ik denk dat we dat een beetje voort wilden zetten en we toen op zoek zijn gegaan naar, naar dat inbakeren. En dat ook zijn gaan starten. Hoewel dat in het begin ook heel eng is. Want je denkt van ja, ze moeten niet losraken want anders kruipt… die doek die kruipt omhoog en dan komt het voor het gezichtje en straks kunnen ze helemaal niet meer ademen. En leeft het nog? Dus dan ga je inderdaad weer kijken van ademt het nog? Doet ‘t het nog?