Ervaringsverhaal: Bianca wilde haar kindje beschermen en wilde niet dat het van arm naar arm gaat

En ik merk ook heel erg: ik ben echt zo’n leeuwin die heel erg m’n, m’n, m’n, m’n huis en m’n eigen territorium afbakent en ehm: is van mij, is van mij, is van mij.

Ik ben ook nooit heel erg geweest dat iedereen zomaar mijn baby mocht vasthouden, want dat vind ik zelf niet goed. Zo’n kind van aura, naar aura, naar aura. Ik ben totaal niet zweverig of spiritueel, maar ik vind gewoon zo’n baby is, hè, die heeft negen maanden in een buik gezeten ehm, dat komt in één keer in contact met de buitenwereld, met heel veel gevoelens, met… Ik vind niet dat een baby van arm naar arm moet. Opa’s en oma’s tuurlijk, ik snap heus wel dat je je moeder en je schoonmoeder je kind wil, wil geven, wat normaal is. Maar gewoon als een buurvrouw op kraamvisite komt ehm, hoeft het echt niet bij de buurvrouw al gelijk op schoot. En als je dat niet wilt, niet doen. En we waren, ze moesten altijd wel, ja, handen wassen. En als ze verkouden waren of, of koortslippen, eh, eh: “Je komt er niet in.”