Julia, 34 jaar, heeft twee kinderen van 2,5 jaar en 1 maand oud.

Twee jaar na de geboorte van mijn zoontje gingen we weer proberen om zwanger te worden. Vrij snel was ik al zwanger, maar ik had het gevoel dat het niet goed zat. We kregen een vroege echo, waarbij mijn gevoel bevestigd werd.

Bij hoeveel weken had je een miskraam? 

Ik was toen vijf of zes weken zwanger. Ik had wel het gevoel dat er iets aan de hand was, maar ik kon mijn vinger er niet echt opleggen. De eerste weken voelde ik me zwanger, maar al vrij snel daarna niet meer. Ik had het idee dat het niet goed zat, hierdoor was het geen verrassing. Het was meer een bevestiging van het gevoel dat ik al had. Ik vond het fijn dat we zelf konden beslissen wat we wilden doen, omdat het nog zo pril was. We hebben nog wel even afgewacht of het uit zichzelf zou komen, maar na een tijdje had ik daar geen zin meer in. Ik werd doorverwezen naar de gynaecoloog, daar werd nogmaals gekeken of er sprake was van een miskraam.

We besloten de miskraam met medicatie op te wekken, hierdoor was het heel snel voorbij. Ik mocht ook afwachten tot de miskraam vanzelf op gang kwam, maar dat kan weken duren. Dan zit je ook maar te wachten en dat wilde ik niet. Niet iedereen vindt dat prettig, maar ik wel.

Hoe verliep de miskraam?

Ik kreeg na de medicatie hele heftige menstruatiepijn. Er komt dan ook veel bloed vrij, ik heb een dag beneden in bed gelegen. Ook omdat ik niet wilde dat mijn zoontje zou zien dat ik pijn had. Het duurde een dag, waarbij ik veel kramp en bloedverlies had. Na deze dag ging het eigenlijk wel weer.  

Kan je vertellen hoe je dit ervaren hebt? 

Ik stond er eigenlijk heel praktisch in. We hebben geen geschiedenis dat het voor ons moeilijk is om kinderen te krijgen en we hadden natuurlijk al een gezond kind. De natuur is zo wonderbaarlijk, als er iets mis is met een kindje, zorgt de natuur dat de zwangerschap stopt. Dat lost je lijf dan dus zo op en dat vind ik eigenlijk heel slim van je lijf. Het is wel verdrietig, want je moet je het beeld dat je hebt aanpassen. Ik had het erger gevonden als ik veel langer zwanger was geweest, want dan is het echt al iets. Ik had nu niet het gevoel dat het al een baby was, daarom was het voor mij ook niet heel emotioneel. Af en toe had ik wel dat ik dacht van goh moet ik niet wat emotioneler zijn? Maar dat was gewoon niet.  Als het dan toch niet goed was wilde ik ook graag dat het snel voorbij zou zijn, niet dat je bij de supermarkt staat en dat de miskraam opeens komt.

Met wie heb je de miskraam besproken?

Met mijn vriend, uiteraard. We stonden er allebei heel nuchter in: het is nu niet goed, dat is dan zo en we moeten er even doorheen. We hadden het al verteld tegen mensen die dichtbij stonden, dat moesten we wel even terug draaien. De een reageert daar heel heftig op en de ander minder. Iedereen zag wel aan ons dat we er heel oké onder waren, het hoort bij het leven. Ik vond het prettig als mensen reageerden zoals ik er zelf in stond. Voor mij was het niet heel emotioneel of ik had niet heel veel steun nodig. Andere mensen hebben dat wel. Het was een teleurstelling en het is jammer, maar het was zoals het was.

Hoe reageerden de zorgverleners? 

Ze gingen heel erg mee in wat ik wilde, dat vond ik heel fijn. Medici zijn over het algemeen vrij praktisch, ze zien dit ook vrij vaak. Wat gaan we nu doen? Dat kon heel snel opgepakt worden. Wat ik wel graag wilde was een second opinion, je hoort wel eens dat er niet goed is gekeken of dat er een dag later wel een hartje was. Dus ik vond het fijn dat het nog een keer gecheckt werd, zodat we zeker wisten dat het een miskraam was. Maar daar was geen twijfel over mogelijk, dus dat was fijn.

Wilde je na de miskraam opnieuw zwanger geworden?

Ja ik was vrij snel na de miskraam al weer zwanger. Ik denk dat daar twee maanden tussen heeft gezeten. Een maand dat alles weer recht moest trekken, de cyclus. En daarna was ik meteen al weer zwanger. We hebben wat dat betreft heel veel geluk. Andere mensen hebben dat helemaal niet. Als het nu heel lang had geduurd voor ik weer zwanger was geworden, had ik het wel anders gezien denk ik. Nu we een dochter hebben maakt dat ook dat ik het anders kan zien.

Wat zou je aan vrouwen willen meegeven?

Dat het heel vaak gebeurt. Heel veel mensen in mijn omgeving hebben ook een miskraam gehad. Het is gelukkig niet meer zo dat je er niet over mag praten.

Iedere keer dat ik zwanger werd dacht ik: het is niet zomaar een garantie dat alles goed gaat en dat je met allemaal roze hartjes om je hoofd door het leven mag gaan. Voor mij is het gewoon spannend tot aan de bevalling. Het kan ook misgaan, het is niet allemaal gegeven dat het goed gaat. Dat is ook hoe het is. Ik denk dat mensen dat meer moeten beseffen, ook als mensen overlijden. Mooie dingen gebeuren, maar dat is niet zo vanzelfsprekend als men soms denkt. Ik ben daar soms voorzichtiger in. Of gematigder enthousiast. Je hoeft niet alleen bang te zijn dat het mis gaat. Maar het is ook niet raar als het niet in een keer goed gaat, of als het soms mis gaat.