Module Zwangerverhalen
In dit thema worden ervaringen beschreven van vrouwen bij wie tijdens
of vlak na de bevalling complicaties optraden. Tevens worden in dit thema
ervaringen rondom de bevalling van een meerling, een vroeggeboorte,
een bevalling van een doodgeboren kindje en een bevalling bij een
late afbreking van de zwangerschap beschreven.
Twee vrouwen bevielen van een sterrenkijker. Beiden hebben de bevalling als heel pijnlijk ervaren en dat het persen moeizaam ging. Uiteindelijk is bij beide vrouwen het kindje met een knip en vacuümpomp geboren – dit hoeft niet altijd zo te zijn bij een sterrenkijker. Een vrouw vertelt dat ze paniek ervaarde en de bevalling in een roes heeft meegemaakt; de ander omschrijft de bevalling als heftig. Een andere vrouw was thuis aan het bevallen toen tijdens het persen de hartslag van het kindje daalde. Het kindje bleek ook de navelstreng om zijn hals te hebben. Zij werd met spoed met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht, waar uiteindelijk met een knip en een vacuümpomp het kindje werd geboren. Tijdens het persen raakte deze vrouw in paniek; na de bevalling sloot ze zich af van de wereld en was ze zielsgelukkig.
Een andere vrouw werd na de bevalling met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht omdat ze bloed bleef verliezen. Het kindje van Christa kreeg het na de bevalling niet warm. Daarnaast bleken zijn glucosewaarden te laag, waarna hij werd opgenomen op de kinderafdeling. Na een slechte nacht, waarbij de verpleging het kindje meerdere malen blauw in het bedje aantrof, werd het kindje overgeplaatst naar de neonatologie afdeling van een academisch ziekenhuis. Daar heeft haar kindje elf dagen gelegen en heeft hij een herseninfarct en een darminfectie gehad. Christa omschrijft deze periode als onwerkelijk en ze stond in een overlevingsmodus.
Ervaringsverhaal: Christa voelde zich hulpeloos, machteloos en eenzaam toen haar kindje op de neonatologie lag
Twee van de vrouwen die we hebben gesproken zijn bevallen van een tweeling. Bij een van hen begon de bevalling spontaan met 34 weken toen haar vliezen braken; de ander werd ingeleid omdat het vruchtwater minder werd. Bij beide vrouwen bleken één of beide kindjes in een stuit te liggen. Beide zijn op natuurlijke wijze bevallen. De een vond het spannend om hiervoor te kiezen en volgde haar gevoel daarin; de ander vond de bevalling heftig toen haar kindje “eruit werd getrokken´. Een vrouw vertelt dat een van haar kindjes moeite had om zichzelf warm te houden. Zij koos ervoor om beide kindjes in de couveuse te leggen, omdat “ze ook samen in de buik hadden gezeten”. De andere vrouw vertelt dat haar kindjes drie weken in het ziekenhuis moesten blijven. Een van haar kindjes mocht eerder naar huis, maar zij koos er ook voor om haar kindjes samen naar huis te laten gaan, want “ze horen bij elkaar”. Carian is bevallen van een drieling. Haar bevalling begon spontaan toen zij met 31 weken weeën kreeg.
Zij had er rekening mee gehouden dat vanaf 30 weken haar bevalling zou kunnen beginnen. Omdat de weeën in eerste instantie niet regelmatig waren, herkende Carian ze niet als weeën. In het ziekenhuis kreeg ze weeënremmers en longrijpingsprikken. Omdat de zorgverleners haar kindjes niet goed konden monitoren, werd er uiteindelijk gekozen voor een spoedkeizersnede. Carian wilde geen natuurlijk keizersnede waarbij de ouders via een doorzichtig scherm mee kunnen kijken naar het moment dat de baby uit de buik wordt gehaald Ze was ze bang voor hoe haar kindjes eruit zouden zien. Na de geboorte huilden haar kindjes direct. Dit was fijn. Haar kindjes hebben uiteindelijk vijf weken in het ziekenhuis gelegen.
Ervaringsverhaal: Omdat men de kindjes van Carian niet goed kon monitoren werd gekozen voor een spoedkeizersnede
Ervaringsverhaal: Carian wilde geen natuurlijke keizersnede, omdat ze bang was voor hoe haar kindjes eruit zouden zien
Bij Josine en Tanja begon de bevalling voor 37 weken. Bij Josine braken de vliezen en Tanja werd ’s ochtends wakker met bloedverlies. Zij ging naar het ziekenhuis waar een CTG werd gemaakt. Omdat haar eerste kindje was overleden in haar buik, was ze blij dat het CTG goed was en wilde ze niet meer van het CTG af. Beide vrouwen geven aan dat ze nog niet klaar waren voor de bevalling. Tanja was bang dat haar kindje “nog niet af was”. Josine leefde in de veronderstelling dat haar kindje nog niet geboren zou worden en was in het ziekenhuis bezig met andere dingen zoals het afzeggen van haar werk. In het ziekenhuis kregen beide weeënremmers en longrijpingsprikken. Bij beide kon de bevalling niet tegengehouden worden en werd hun kindje dezelfde dag/nacht nog geboren. Tanja vond de bevalling heel gemakkelijk, alsof haar kindje “eruit liep”.
Josine vond het spannend dat de hartslag van haar kindje tijdens de persweeën daalde. Na de geboorte huilden hun kindjes direct. Dit was een goed teken en een geruststelling. Beide kindjes werden gecontroleerd door een kinderarts en opgenomen op de afdeling neonatologie. Josine vertelt nog dat haar placenta niet kwam, maar dat zij niet onder narcose wilde vanwege de zorg voor haar kindje. Bij een laatste poging werd de placenta eruit geduwd. Josine was na de geboorte emotioneel over het feit dat ze ineens ouders waren geworden, terwijl ze die ochtend nog aan het werk was. De man van Josine heeft de bevalling vastgelegd. Dit heeft haar helpen beseffen wat er is gebeurd. Bij Tanja heeft een professionele fotograaf van Early Birds foto’s gemaakt.
Esther en haar man hadden besloten om de zwangerschap af te breken omdat hun kindje trisomie 18 bleek te hebben. De avond voor de geplande bevalling moest zij medicatie slikken om het lichaam voor te bereiden. Dit vond zij een zwaar moment. De bevalling werd opgewekt met tabletjes. De weeën die ze kreeg voelden voor haar anders dan bij haar eerdere bevallingen. Het waren langere krampen, die onregelmatig en heviger en grilliger waren. Ze ving de weeën op in bad en door zich eraan over te geven. Tijdens de bevalling kreeg ze koorts. Esther is bevallen in bad en op het moment van de geboorte voelde ze “iets flubserigs”. Tijdens de bevalling en erna hebben Esther en haar man meerdere keren liedjes gezongen voor hun kindje. Na de bevalling hebben zowel Esther als haar man hun kindje op de borst gehad.
Daarna hadden ze het gevoel dat het kindje echt weg was. De placenta van Esther kwam niet. Ze moest hiervoor worden geopereerd. Dit was een surrealistische ervaring; ze kwam uit haar bubbel weer terug in de echte wereld. Esther en haar man waren trots dat ze opnieuw ouders waren geworden. Ze hebben hun kindje opgebaard met behulp van de watermethode. Het naar huis gaan was een rare ervaring: “je hebt een kommetje op schoot, en niemand weet wat erin zit”. De bevalling is vastgelegd door Stichting Stil. Dit heeft Esther geholpen om het te herbeleven en te verwerken.
Ervaringsverhaal: Esther vond het innemen van de abortuspil een zwaar moment
Ervaringsverhaal: Esther vertelt over haar bevalling die onoverkomelijk was en waarin ze gezongen heeft voor haar kindje
Ervaringsverhaal: Esther moest naar de OK voor het verwijderen van haar placenta – dit was een surrealistische ervaring
Tanja haar eerste kindje overleed met 32 weken in de baarmoeder. De bevalling werd ingeleid met tabletjes. Tijdens de bevalling kreeg Tanja koorts en moest ze overgeven – waarschijnlijk van de medicatie. De bevalling was voor Tanja een bijzondere ervaring, maar het was ook een eerste stap richting het afscheid nemen van haar kindje. Na de geboorte werd haar kindje geschouwd door de kinderarts en werden gipsen voetafdrukjes gemaakt. Hoewel Tanja geen indicatie had om in het ziekenhuis te blijven, mocht ze blijven totdat de schouwing van haar kindje klaar was, zodat ze tegelijk naar huis konden. Tanja vond het lastig om andere kindjes te horen huilen; “dit voelde unfair”. Make a Memory heeft foto’s gemaakt.
